Plato, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φαῖδρος 239:

λόγων ἄρα τέχνην, ὦ ἑταῖρε, ὁ τὴν ἀλήθειαν μὴ εἰδώσ, δόξασ δὲ τεθηρευκώσ, γελοίαν τινά, ὡσ ἐοίκε, καὶ ἄτεχνον παρέξεται. κινδυνεύει. βούλει οὖν ἐν τῷ Λυσίου λόγῳ ὃν φέρεισ, καὶ ἐν οἷσ ἡμεῖσ εἴπομεν ἰδεῖν τι ὧν φαμεν ἀτέχνων τε καὶ ἐντέχνων εἶναι; πάντων γέ που μάλιστα, ὡσ νῦν γε ψιλῶσ πωσ λέγομεν, οὐκ ἔχοντεσ ἱκανὰ παραδείγματα. καὶ μὴν κατὰ τύχην γέ τινα, ὡσ ἐοίκεν, ἐρρηθήτην τὼ λόγω ἔχοντέ τι παράδειγμα, ὡσ ἂν ὁ εἰδὼσ τὸ ἀληθὲσ προσπαίζων ἐν λόγοισ παράγοι τοὺσ ἀκούοντασ.