Plato, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φαῖδρος 199:

(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φαῖδρος 199:)

ὁ δὲ τῶν παιδικῶν ἔχει μὲν οὐδὲν εἰπεῖν, σπαργῶν δὲ καὶ ἀπορῶν περιβάλλει τὸν ἐραστὴν καὶ φιλεῖ, ὡσ σφόδρ’ εὔνουν ἀσπαζόμενοσ, ὅταν τε συγκατακέωνται, οἱο͂́σ ἐστι μὴ ἂν ἀπαρνηθῆναι τὸ αὑτοῦ μέροσ χαρίσασθαι τῷ ἐρῶντι, εἰ δεηθείη τυχεῖν· ὁ δὲ ὁμόζυξ αὖ μετὰ τοῦ ἡνιόχου πρὸσ ταῦτα μετ’ αἰδοῦσ καὶ λόγου ἀντιτείνει. ἐὰν μὲν δὴ οὖν εἰσ τεταγμένην τε δίαιταν καὶ φιλοσοφίαν νικήσῃ τὰ βελτίω τῆσ διανοίασ ἀγαγόντα, μακάριον μὲν καὶ ὁμονοητικὸν τὸν ἐνθάδε βίον διάγουσιν, ἐγκρατεῖσ αὑτῶν καὶ κόσμιοι ὄντεσ, δουλωσάμενοι μὲν ᾧ κακία ψυχῆσ ἐνεγίγνετο, ἐλευθερώσαντεσ δὲ ᾧ ἀρετή·

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION