Plato, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Συμποσίον 511:

(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Συμποσίον 511:)

εὖ γὰρ ᾔδη ὅτι χρήμασί γε πολὺ μᾶλλον ἄτρωτοσ ἦν πανταχῇ ἢ σιδήρῳ ὁ Αἰάσ, ᾧ τε ᾤμην αὐτὸν μόνῳ ἁλώσεσθαι, διεπεφεύγει με. ἠπόρουν δή, καταδεδουλωμένοσ τε ὑπὸ τοῦ ἀνθρώπου ὡσ οὐδεὶσ ὑπ’ οὐδενὸσ ἄλλου περιῇα. ταῦτά τε γάρ μοι ἅπαντα προυγεγόνει, καὶ μετὰ ταῦτα στρατεία ἡμῖν εἰσ Ποτείδαιαν ἐγένετο κοινὴ καὶ συνεσιτοῦμεν ἐκεῖ. πρῶτον μὲν οὖν τοῖσ πόνοισ οὐ μόνον ἐμοῦ περιῆν, ἀλλὰ καὶ τῶν ἄλλων ἁπάντων ‐ ὁπότ’ ἀναγκασθεῖμεν ἀποληφθέντεσ που, οἱᾶ δὴ ἐπὶ στρατείασ, ἀσιτεῖν, οὐδὲν ἦσαν οἱ ἄλλοι πρὸσ τὸ καρτερεῖν ‐ ἔν τ’ αὖ ταῖσ εὐωχίαισ μόνοσ ἀπολαύειν οἱο͂́σ τ’ ἦν τά τ’ ἄλλα καὶ πίνειν οὐκ ἐθέλων, ὁπότε ἀναγκασθείη, πάντασ ἐκράτει, καὶ ὃ πάντων θαυμαστότατον, Σωκράτη μεθύοντα οὐδεὶσ πώποτε ἑώρακεν ἀνθρώπων.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION