Plato, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Συμποσίον 422:

(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Συμποσίον 422:)

πειρῶ δέ μοι, ἔφη, τὸν νοῦν προσέχειν ὡσ οἱο͂́ν τε μάλιστα. ὃσ γὰρ ἂν μέχρι ἐνταῦθα πρὸσ τὰ ἐρωτικὰ παιδαγωγηθῇ, θεώμενοσ ἐφεξῆσ τε καὶ ὀρθῶσ τὰ καλά, πρὸσ τέλοσ ἤδη ἰὼν τῶν ἐρωτικῶν ἐξαίφνησ κατόψεταί τι θαυμαστὸν τὴν φύσιν καλόν, τοῦτο ἐκεῖνο, ὦ Σώκρατεσ, οὗ δὴ ἕνεκεν καὶ οἱ ἔμπροσθεν πάντεσ πόνοι ἦσαν, πρῶτον μὲν ἀεὶ ὂν καὶ οὔτε γιγνόμενον οὔτε ἀπολλύμενον, οὔτε αὐξανόμενον οὔτε φθίνον, ἔπειτα οὐ τῇ μὲν καλόν, τῇ δ’ αἰσχρόν, οὐδὲ τοτὲ μέν, τοτὲ δὲ οὔ, οὐδὲ πρὸσ μὲν τὸ καλόν, πρὸσ δὲ τὸ αἰσχρόν, οὐδ’ ἔνθα μὲν καλόν, ἔνθα δὲ αἰσχρόν, ὡσ τισὶ μὲν ὂν καλόν, τισὶ δὲ αἰσχρόν·

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION