Plato, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Συμποσίον 413:

(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Συμποσίον 413:)

ἁπτόμενοσ γὰρ οἶμαι τοῦ καλοῦ καὶ ὁμιλῶν αὐτῷ, ἃ πάλαι ἐκύει τίκτει καὶ γεννᾷ, καὶ παρὼν καὶ ἀπὼν μεμνημένοσ, καὶ τὸ γεννηθὲν συνεκτρέφει κοινῇ μετ’ ἐκείνου, ὥστε πολὺ μείζω κοινωνίαν τῆσ τῶν παίδων πρὸσ ἀλλήλουσ οἱ τοιοῦτοι ἴσχουσι καὶ φιλίαν βεβαιοτέραν, ἅτε καλλιόνων καὶ ἀθανατωτέρων παίδων κεκοινωνηκότεσ. καὶ πᾶσ ἂν δέξαιτο ἑαυτῷ τοιούτουσ παῖδασ μᾶλλον γεγονέναι ἢ τοὺσ ἀνθρωπίνουσ, καὶ εἰσ Ὅμηρον ἀποβλέψασ καὶ Ἡσίοδον καὶ τοὺσ ἄλλουσ ποιητὰσ τοὺσ ἀγαθοὺσ ζηλῶν, οἱᾶ ἔκγονα ἑαυτῶν καταλείπουσιν, ἃ ἐκείνοισ ἀθάνατον κλέοσ καὶ μνήμην παρέχεται αὐτὰ τοιαῦτα ὄντα·

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION