Plato, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Συμποσίον 221:

εἰ δὲ ψευδῆ, οὐδὲν ἄρ’ ἦν πρᾶγμα. προυρρήθη γάρ, ὡσ ἐοίκεν, ὅπωσ ἕκαστοσ ἡμῶν τὸν ἔρωτα ἐγκωμιάζειν δόξει, οὐχ ὅπωσ ἐγκωμιάσεται. διὰ ταῦτα δὴ οἶμαι πάντα λόγον κινοῦντεσ ἀνατίθετε τῷ Ἔρωτι, καί φατε αὐτὸν τοιοῦτόν τε εἶναι καὶ τοσούτων αἴτιον, ὅπωσ ἂν φαίνηται ὡσ κάλλιστοσ καὶ ἄριστοσ, δῆλον ὅτι τοῖσ μὴ γιγνώσκουσιν ‐ οὐ γὰρ δήπου τοῖσ γε εἰδόσιν ‐ καὶ καλῶσ γ’ ἔχει καὶ σεμνῶσ ὁ ἔπαινοσ.