Plato, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Συμποσίον 130:

ῥυθμῷ τε καὶ ἁρμονίᾳ ἢ ποιοῦντα, ὃ δὴ μελοποιίαν καλοῦσιν, ἢ χρώμενον ὀρθῶσ τοῖσ πεποιημένοισ μέλεσί τε καὶ μέτροισ, ὃ δὴ παιδεία ἐκλήθη, ἐνταῦθα δὴ καὶ χαλεπὸν καὶ ἀγαθοῦ δημιουργοῦ δεῖ. πάλιν γὰρ ἥκει ὁ αὐτὸσ λόγοσ, ὅτι τοῖσ μὲν κοσμίοισ τῶν ἀνθρώπων, καὶ ὡσ ἂν κοσμιώτεροι γίγνοιντο οἱ μήπω ὄντεσ, δεῖ χαρίζεσθαι καὶ φυλάττειν τὸν τούτων ἔρωτα, καὶ οὗτόσ ἐστιν ὁ καλόσ, ὁ οὐράνιοσ, ὁ τῆσ Οὐρανίασ μούσησ Ἔρωσ·