Plato, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φίληβος 267:

(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φίληβος 267:)

πῶσ οὐκ ἄλογόν ἐστι μηδὲν ἀγαθὸν εἶναι μηδὲ καλὸν μήτε ἐν σώμασι μήτ’ ἐν πολλοῖσ ἄλλοισ πλὴν ἐν ψυχῇ, καὶ ἐνταῦθα ἡδονὴν μόνον, ἀνδρείαν δὲ ἢ σωφροσύνην ἢ νοῦν ἤ τι τῶν ἄλλων ὅσα ἀγαθὰ εἴληχε ψυχή, μηδὲν τοιοῦτον εἶναι; πρὸσ τούτοισ δὲ ἔτι τὸν μὴ χαίροντα, ἀλγοῦντα δέ, ἀναγκάζεσθαι φάναι κακὸν εἶναι τότε ὅταν ἀλγῇ, κἂν ᾖ ἄριστοσ πάντων, καὶ τὸν χαίροντα αὖ, ὅσῳ μᾶλλον χαίρει, τότε ὅταν χαίρῃ, τοσούτῳ διαφέρειν πρὸσ ἀρετήν. πάντ’ ἐστὶ ταῦτα, ὦ Σώκρατεσ, ὡσ δυνατὸν ἀλογώτατα.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION