Plato, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φίληβος 227:

ἔγωγε. πῶσ; τοὐναντίον μὴν ἐκείνῳ δῆλον ὅτι τὸ μηδαμῇ γιγνώσκειν αὑτὸν λεγόμενον ὑπὸ τοῦ γράμματοσ ἂν εἰή. τί μήν; ὦ Πρώταρχε, πειρῶ δὲ αὐτὸ τοῦτο τριχῇ τέμνειν. πῇ φῄσ; οὐ γὰρ μὴ δυνατὸσ ὦ. λέγεισ δὴ δεῖν ἐμὲ τοῦτο διελέσθαι τὰ νῦν; λέγω, καὶ δέομαί γε πρὸσ τῷ λέγειν. ἆρ’ οὖν οὐ τῶν ἀγνοούντων αὑτοὺσ κατὰ τρία ἀνάγκη τοῦτο τὸ πάθοσ πάσχειν ἕκαστον;