Plato, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φίληβος 200:

(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φίληβος 200:)

ἀλλὰ μήν, ὦ ἑταῖρε, λεγόντων γε ταῦτα καὶ δοξαζόντων αἰσθανόμεθα. πότερον οὖν αἱρώμεθα παρ’ ἡμῖν ταῦτ’ εἶναι, καθάπερ ἄρτι, τρία, ἢ δύο μόνα, λύπην μὲν κακὸν τοῖσ ἀνθρώποισ, τὴν δ’ ἀπαλλαγὴν τῶν λυπῶν, αὐτὸ τοῦτο ἀγαθὸν ὄν, ἡδὺ προσαγορεύεσθαι; καὶ μάλα. πότερον οὖν καὶ χαίρειν οἰόνται τότε ὅταν μὴ λυπῶνται; φασὶ γοῦν. οὐκοῦν οἰόνται τότε χαίρειν· οὐ γὰρ ἂν ἔλεγόν που. κινδυνεύει. ψευδῆ γε μὴν δοξάζουσι περὶ τοῦ χαίρειν, εἴπερ χωρὶσ τοῦ μὴ λυπεῖσθαι καὶ τοῦ χαίρειν ἡ φύσισ ἑκατέρου. καὶ μὴν χωρίσ γε ἦν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION