Plato, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φίληβος 195:

σὺ δ’ ἀπόκριναι πότερον ἀεὶ πάντα, ὁπόσα πάσχει τι τῶν ἐμψύχων, ταῦτ’ αἰσθάνεται τὸ πάσχον, καὶ οὔτ’ αὐξανόμενοι λανθάνομεν ἡμᾶσ αὐτοὺσ οὔτε τι τῶν τοιούτων οὐδὲν πάσχοντεσ, ἢ πᾶν τοὐναντίον. ἅπαν δήπου τοὐναντίον· ὀλίγου γὰρ τά γε τοιαῦτα λέληθε πάνθ’ ἡμᾶσ. οὐ τοίνυν καλῶσ ἡμῖν εἴρηται τὸ νυνδὴ ῥηθέν, ὡσ αἱ μεταβολαὶ κάτω τε καὶ ἄνω γιγνόμεναι λύπασ τε καὶ ἡδονὰσ ἀπεργάζονται. τί μήν;