Plato, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φίληβος 173:

οὐκοῦν αἵ γε διὰ τῆσ ψυχῆσ αὐτῆσ ἡδοναὶ καὶ λῦπαι ἐλέχθησαν ἐν τοῖσ πρόσθεν ὡσ πρὸ τῶν διὰ τοῦ σώματοσ ἡδονῶν καὶ λυπῶν προγίγνοιντ’ ἄν, ὥσθ’ ἡμῖν συμβαίνει τὸ προχαίρειν τε καὶ προλυπεῖσθαι περὶ τὸν μέλλοντα χρόνον εἶναι γιγνόμενον; ἀληθέστατα. πότερον οὖν τὰ γράμματά τε καὶ ζωγραφήματα, ἃ σμικρῷ πρότερον ἐτίθεμεν ἐν ἡμῖν γίγνεσθαι, περὶ μὲν τὸν γεγονότα καὶ τὸν παρόντα χρόνον ἐστίν, περὶ δὲ τὸν μέλλοντα οὐκ ἔστιν;