Plato, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φίληβος 128:

(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φίληβος 128:)

διάκρισισ δέ γ’ αὖ καὶ διάλυσισ ἡ παρὰ φύσιν, τοῦ πνίγουσ πάθη, λύπη, κατὰ φύσιν δὲ πάλιν ἀπόδοσίσ τε καὶ ψῦξισ ἡδονή. πάνυ μὲν οὖν. καὶ ῥίγουσ ἡ μὲν παρὰ φύσιν τοῦ ζῴου τῆσ ὑγρότητοσ πῆξισ λύπη· πάλιν δ’ εἰσ ταὐτὸν ἀπιόντων καὶ διακρινομένων ἡ κατὰ φύσιν ὁδὸσ ἡδονή. καὶ ἑνὶ λόγῳ σκόπει εἴ σοι μέτριοσ ὁ λόγοσ ὃσ ἂν φῇ τὸ ἐκ τῆσ ἀπείρου καὶ πέρατοσ κατὰ φύσιν ἔμψυχον γεγονὸσ εἶδοσ, ὅπερ ἔλεγον ἐν τῷ πρόσθεν, ὅταν μὲν τοῦτο φθείρηται, τὴν μὲν φθορὰν λύπην εἶναι, τὴν δ’ εἰσ τὴν αὑτῶν οὐσίαν ὁδόν, ταύτην δὲ αὖ πάλιν τὴν ἀναχώρησιν πάντων ἡδονήν. ἔστω·

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION