Plato, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φίληβος 107:

λέγ’ ὅπωσ βούλει, μηδὲν μῆκοσ ἡμῖν ὑπολογιζόμενοσ, ὦ Σώκρατεσ, ὡσ οὐκ ἀπεχθησόμενοσ. καλῶσ εἶπεσ. ἀρξώμεθα δέ πωσ ὧδε ἐπανερωτῶντεσ. πῶσ; πότερον, ὦ Πρώταρχε, τὰ σύμπαντα καὶ τόδε τὸ καλούμενον ὅλον ἐπιτροπεύειν φῶμεν τὴν τοῦ ἀλόγου καὶ εἰκῇ δύναμιν καὶ τὸ ὅπῃ ἔτυχεν, ἢ τἀναντία, καθάπερ οἱ πρόσθεν ἡμῶν ἔλεγον, νοῦν καὶ φρόνησίν τινα θαυμαστὴν συντάττουσαν διακυβερνᾶν;