Plato, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φίληβος 93:

οὐκοῦν ἐκ τούτων ὡρ͂αί τε καὶ ὅσα καλὰ πάντα ἡμῖν γέγονε, τῶν τε ἀπείρων καὶ τῶν πέρασ ἐχόντων συμμειχθέντων; πῶσ δ’ οὔ; καὶ ἄλλα γε δὴ μυρία ἐπιλείπω λέγων, οἱο͂ν μεθ’ ὑγιείασ κάλλοσ καὶ ἰσχύν, καὶ ἐν ψυχαῖσ αὖ πάμπολλα ἕτερα καὶ πάγκαλα. ὕβριν γάρ που καὶ σύμπασαν πάντων πονηρίαν αὕτη κατιδοῦσα ἡ θεόσ, ὦ καλὲ Φίληβε, πέρασ οὔτε ἡδονῶν οὐδὲν οὔτε πλησμονῶν ἐνὸν ἐν αὐτοῖσ, νόμον καὶ τάξιν πέρασ ἔχοντ’ ἔθετο· καὶ σὺ μὲν ἀποκναῖσαι φῂσ αὐτήν, ἐγὼ δὲ τοὐναντίον ἀποσῶσαι λέγω.