Plato, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Παρμενίδης 345:

ὀρθῶσ. οὐκοῦν ἔστι καὶ οὗτοσ χρόνοσ, ὅτε μεταλαμβάνει τοῦ εἶναι καὶ ὅτε ἀπαλλάττεται αὐτοῦ; ἢ πῶσ οἱο͂́ν τε ἔσται τοτὲ μὲν ἔχειν τὸ αὐτό, τοτὲ δὲ μὴ ἔχειν, ἐὰν μή ποτε καὶ λαμβάνῃ αὐτὸ καὶ ἀφίῃ; οὐδαμῶσ. τὸ δὴ οὐσίασ μεταλαμβάνειν ἆρά γε οὐ γίγνεσθαι καλεῖσ; ἔγωγε. τὸ δὲ ἀπαλλάττεσθαι οὐσίασ ἆρα οὐκ ἀπόλλυσθαι; καὶ πάνυ γε. τὸ ἓν δή, ὡσ ἐοίκε, λαμβάνον τε καὶ ἀφιὲν οὐσίαν γίγνεταί τε καὶ ἀπόλλυται.