Plato, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Παρμενίδης 265:

ἔχει οὕτω. πλεῖστα ἄρα ἐστὶ τὰ μέρη αὐτῆσ. πλεῖστα μέντοι. τί οὖν; ἔστι τι αὐτῶν ὃ ἔστι μὲν μέροσ τῆσ οὐσίασ, οὐδὲν μέντοι μέροσ; καὶ πῶσ ἄν τοι τοῦτο γένοιτο; ἀλλ’ εἴπερ γε οἶμαι ἔστιν, ἀνάγκη αὐτὸ ἀεί, ἑώσπερ ἂν ᾖ, ἕν γέ τι εἶναι, μηδὲν δὲ ἀδύνατον. ἀνάγκη. πρὸσ ἅπαντι ἄρα ἑκάστῳ τῷ τῆσ οὐσίασ μέρει πρόσεστιν τὸ ἕν, οὐκ ἀπολειπόμενον οὔτε σμικροτέρου οὔτε μείζονοσ μέρουσ οὔτε ἄλλου οὐδενόσ. οὕτω. ἆρα οὖν ἓν ὂν πολλαχοῦ ἅμα ὅλον ἐστί;