Plato, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Παρμενίδης 262:

ἔστιν οὕτω. ναί. εἰ οὖν ταῦτα οὕτωσ ἔχει, οἰεί τινὰ ἀριθμὸν ὑπολείπεσθαι ὃν οὐκ ἀνάγκη εἶναι; οὐδαμῶσ γε. εἰ ἄρα ἔστιν ἕν, ἀνάγκη καὶ ἀριθμὸν εἶναι. ἀνάγκη. ἀλλὰ μὴν ἀριθμοῦ γε ὄντοσ πολλὰ ἂν εἰή καὶ πλῆθοσ ἄπειρον τῶν ὄντων· ἢ οὐκ ἄπειροσ ἀριθμὸσ πλήθει καὶ μετέχων οὐσίασ γίγνεται; καὶ πάνυ γε. οὐκοῦν εἰ πᾶσ ἀριθμὸσ οὐσίασ μετέχει, καὶ τὸ μόριον ἕκαστον τοῦ ἀριθμοῦ μετέχοι ἂν αὐτῆσ;