Plato, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, Τίμαιος 453:

(플라톤, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, Τίμαιος 453:)

λύπησ πάσχων, σπεύδων τὸ μὲν ἑλεῖν ἀκαίρωσ, τὸ δὲ φυγεῖν, οὔθ’ ὁρᾶν οὔτε ἀκούειν ὀρθὸν οὐδὲν δύναται, λυττᾷ δὲ καὶ λογισμοῦ μετασχεῖν ἥκιστα τότε δὴ δυνατόσ. τὸ δὲ σπέρμα ὅτῳ πολὺ καὶ ῥυῶδεσ περὶ τὸν μυελὸν γίγνεται καὶ καθαπερεὶ δένδρον πολυκαρπότερον τοῦ συμμέτρου πεφυκὸσ ᾖ, πολλὰσ μὲν καθ’ ἕκαστον ὠδῖνασ, πολλὰσ δ’ ἡδονὰσ κτώμενοσ ἐν ταῖσ ἐπιθυμίαισ καὶ τοῖσ περὶ τὰ τοιαῦτα τόκοισ, ἐμμανὴσ τὸ πλεῖστον γιγνόμενοσ τοῦ βίου διὰ τὰσ μεγίστασ ἡδονὰσ καὶ λύπασ, νοσοῦσαν καὶ ἄφρονα ἴσχων ὑπὸ τοῦ σώματοσ τὴν ψυχήν, οὐχ ὡσ νοσῶν ἀλλ’ ὡσ ἑκὼν κακὸσ δοξάζεται·

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION