Lucian, Vitarum auctio, (no name) 14:

(루키아노스, Vitarum auctio, (no name) 14:)

ὢ τῆσ ὕβρεωσ, οὐ παύσῃ γελῶν; σὺ δὲ τί κλάεισ, ὦ βέλτιστε; πολὺ γὰρ οἶμαι κάλλιον σοὶ προσλαλεῖν. ἡγέομαι γάρ, ὦ ξεῖνε, τὰ ἀνθρωπήϊα πρήγματα ὀϊζυρὰ καὶ δακρυώδεα καὶ οὐδὲν αὐτέων ὅ τι μὴ ἐπικήριον τὸ δὴ οἰκτείρω τε σφέασ καὶ ὀδύρομαι, ^· καὶ τὰ μὲν παρεόντα οὐ δοκέω μεγάλα, τὰ δὲ ὑστέρῳ χρόνῳ ἐσόμενα πάμπαν ἀνιηρά, λέγω δὲ τὰσ ἐκπυρώσιασ καὶ τὴν τοῦ ὅλου συμφορὴν ταῦτα ὀδύρομαι καὶ ὅτι ἔμπεδον οὐδέν, ἀλλ’ ὅκωσ ἐσ κυκεῶνα τὰ πάντα συνειλέονται καί ἐστι τὠυτὸ τέρψισ ἀτερψίη, γνῶσισ ἀγνωσίη, μέγα μικρόν, ἄνω κάτω περιχωρέοντα καὶ ἀμειβόμενα ἐν τῇ τοῦ αἰῶνοσ παιδιῇ. τί γὰρ ὁ αἰών ἐστι; παῖσ παίζων, πεσσεύων, διαφερόμενοσ, συμφερόμενοσ. τί δὲ ἄνθρωποι; θεοὶ θνητοί. τί δὲ θεοί; ἄνθρωποι ἀθάνατοι. αἰνίγματα λέγεισ, ὦ οὗτοσ, ἢ γρίφουσ συντίθησ; ἀτεχνῶσ γὰρ ὥσπερ ὁ Λοξίασ οὐδὲν ἀποσαφεῖσ. οὐδὲν γάρ μοι μέλει ὑμέων. τοιγαροῦν οὐδὲ ὠνήσεταὶ σέ τισ εὖ φρονῶν. ἐγὼ δὲ κέλομαι πᾶσιν ἡβηδὸν οἰμώζειν, τοῖσιν ὠνεομένοισι καὶ τοῖσιν οὐκ ὠνεομένοισι. τουτὶ τὸ κακὸν οὐ πόρρω μελαγχολίασ ἐστὶν οὐδέτερον δὲ ὅμωσ αὐτῶν ἔγωγε ὠνήσομαι. ἄπρατοι καὶ οὗτοι μένουσιν. ἄλλον ἀποκήρυττε.

상위

Lucian (루키아노스)

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION