Lucian, Gallus, (no name) 6:

(루키아노스, Gallus, (no name) 6:)

ἀλλ’ οὐδ’ ἐπιλήσομαί ποτε, ὦ ἀλεκτρυών, εὖ ἴσθι, τῆσ ὄψεωσ ἐκείνησ· οὕτω μοι πολὺ τὸ μέλι ἐν τοῖσ ὀφθαλμοῖσ ὁ ὄνειροσ καταλιπὼν ᾤχετο, ὡσ μόγισ ἀνοίγειν τὰ βλέφαρα ὑπ’ αὐτοῦ εἰσ ὕπνον αὖθισ κατασπώμενα. οἱο͂ν γοῦν ἐν τοῖσ ὠσὶ τὰ πτερὰ ἐργάζεται στρεφόμενα, τοιοῦτον γάργαλον παρείχετό μοι τὰ ὁρώμενα. Ἡράκλεισ, δεινόν τινα φὴσ τὸν ὄνειρον εἴ γε πτηνὸσ ὤν, ὥσ φασιν, καὶ ὁρ́ον ἔχων τῆσ πτήσεωσ τὸν ὕπνον ὑπὲρ τὰ ἐσκαμμένα ἤδη πηδᾷ καὶ ἐνδιατρίβει ἀνεῳγόσι τοῖσ ὀφθαλμοῖσ μελιχρὸσ οὕτωσ καὶ ἐναργὴσ φαινόμενοσ· ἐθέλω γοῦν ἀκοῦσαι οἱο͂̀σ τίσ ἐστιν οὕτω σοι τριπόθητοσ ὤν. ἕτοιμοσ λέγειν ἡδὺ γοῦν τὸ μεμνῆσθαι καὶ διεξιέναι τι περὶ αὐτοῦ. σὺ δὲ πηνίκα, ὦ Πυθαγόρα, διηγήσῃ τὰ περὶ τῶν μεταβολῶν; ἐπειδὰν σύ, ὦ Μίκυλλε, παύσῃ ὀνειρώττων καὶ ἀποψήσῃ ἀπὸ τῶν βλεφάρων τὸ μέλι· νῦν δὲ πρότεροσ εἰπέ, ὡσ μάθω εἴτε διὰ τῶν ἐλεφαντίνων πυλῶν εἴτε διὰ τῶν κερατίνων σοι ὁ ὄνειροσ ἧκε πετόμενοσ. οὐδὲ δι’ ἑτέρασ τούτων, ὦ Πυθαγόρα. καὶ μὴν Ὅμηροσ δύο ταύτασ λέγει. ἐά χαίρειν τὸν λῆρον ἐκεῖνον ποιητὴν οὐδὲν εἰδότα ὀνείρων πέρι. οἱ πένητεσ ἴσωσ ὄνειροι διὰ τῶν τοιούτων ἐξίασιν, οἱούσ ἐκεῖνοσ ἑώρα οὐδὲ πάνυ σαφῶσ τυφλὸσ αὐτὸσ ὤν, ἐμοὶ δὲ διὰ χρυσῶν τινων πυλῶν ὁ ἥδιστοσ ἀφίκετο, χρυσοῦσ καὶ αὐτὸσ καὶ χρυσᾶ πάντα, περιβεβλημένοσ καὶ πολὺ ἐπαγόμενοσ χρυσίον. παῦε, ὦ Μίδα βέλτιστε, χρυσολογῶν ἀτεχνῶσ γὰρ ἐκ τῆσ ἐκείνου σοι εὐχῆσ τὸ ἐνύπνιον καὶ μέταλλα ὅλα χρύσεια κεκοιμῆσθαί μοι δοκεῖσ.

상위

Lucian (루키아노스)

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION