Homer, Iliad, Book 16 67:

(호메로스, 일리아스, Book 16 67:)

ὄφρα μὲν Ηἔλιοσ μέσον οὐρανὸν ἀμφιβεβήκει, τόφρα μάλ’ ἀμφοτέρων βέλε’ ἥπτετο, πῖπτε δὲ λαόσ· ἦμοσ δ’ Ηἔλιοσ μετενίσετο βουλυτὸν δέ, καὶ τότε δή ῥ’ ὑπὲρ αἶσαν Ἀχαιοὶ φέρτεροι ἦσαν. ἐκ μὲν Κεβριόνην βελέων ἡρ́ωα ἔρυσσαν Τρώων ἐξ ἐνοπῆσ, καὶ ἀπ’ ὤμων τεύχε’ ἕλοντο, Πάτροκλοσ δὲ Τρωσὶ κακὰ φρονέων ἐνόρουσε. τρὶσ μὲν ἔπειτ’ ἐπόρουσε θοῷ ἀτάλαντοσ Ἄρηϊ σμερδαλέα ἰάχων, τρὶσ δ’ ἐννέα φῶτασ ἔπεφνεν. ἀλλ’ ὅτε δὴ τὸ τέταρτον ἐπέσσυτο δαίμονι ἶσοσ, ἔνθ’ ἄρα τοι Πάτροκλε φάνη βιότοιο τελευτή· ἤντετο γάρ τοι Φοῖβοσ ἐνὶ κρατερῇ ὑσμίνῃ δεινόσ· ὃ μὲν τὸν ἰόντα κατὰ κλόνον οὐκ ἐνόησεν, ἠέρι γὰρ πολλῇ κεκαλυμμένοσ ἀντεβόλησε· στῆ δ’ ὄπιθεν, πλῆξεν δὲ μετάφρενον εὐρέε τ’ ὤμω χειρὶ καταπρηνεῖ, στρεφεδίνηθεν δέ οἱ ὄσσε. τοῦ δ’ ἀπὸ μὲν κρατὸσ κυνέην βάλε Φοῖβοσ Ἀπόλλων· ἣ δὲ κυλινδομένη καναχὴν ἔχε ποσσὶν ὑφ’ ἵππων αὐλῶπισ τρυφάλεια, μιάνθησαν δὲ ἔθειραι αἵματι καὶ κονίῃσι· πάροσ γε μὲν οὐ θέμισ ἠε͂ν ἱππόκομον πήληκα μιαίνεσθαι κονίῃσιν, ἀλλ’ ἀνδρὸσ θείοιο κάρη χαρίεν τε μέτωπον ῥύετ’ Ἀχιλλῆοσ· τότε δὲ Ζεὺσ Ἕκτορι δῶκεν ᾗ κεφαλῇ φορέειν, σχεδόθεν δέ οἱ ἠε͂ν ὄλεθροσ. πᾶν δέ οἱ ἐν χείρεσσιν ἄγη δολιχόσκιον ἔγχοσ βριθὺ μέγα στιβαρὸν κεκορυθμένον· αὐτὰρ ἀπ’ ὤμων ἀσπὶσ σὺν τελαμῶνι χαμαὶ πέσε τερμιόεσσα. λῦσε δέ οἱ θώρηκα ἄναξ Διὸσ υἱὸσ Ἀπόλλων. τὸν δ’ ἄτη φρένασ εἷλε, λύθεν δ’ ὑπὸ φαίδιμα γυῖα, στῆ δὲ ταφών· ὄπιθεν δὲ μετάφρενον ὀξέϊ δουρὶ ὤμων μεσσηγὺσ σχεδόθεν βάλε Δάρδανοσ ἀνὴρ Πανθοί̈δησ Εὔφορβοσ, ὃσ ἡλικίην ἐκέκαστο ἔγχεί̈ θ’ ἱπποσύνῃ τε πόδεσσί τε καρπαλίμοισι· καὶ γὰρ δὴ τότε φῶτασ ἐείκοσι βῆσεν ἀφ’ ἵππων πρῶτ’ ἐλθὼν σὺν ὄχεσφι διδασκόμενοσ πολέμοιο· ὅσ τοι πρῶτοσ ἐφῆκε βέλοσ Πατρόκλεεσ ἱππεῦ οὐδὲ δάμασσ’· ὃ μὲν αὖτισ ἀνέδραμε, μίκτο δ’ ὁμίλῳ, ἐκ χροὸσ ἁρπάξασ δόρυ μείλινον, οὐδ’ ὑπέμεινε Πάτροκλον γυμνόν περ ἐόντ’ ἐν δηϊοτῆτι. Πάτροκλοσ δὲ θεοῦ πληγῇ καὶ δουρὶ δαμασθεὶσ ἂψ ἑτάρων εἰσ ἔθνοσ ἐχάζετο κῆρ’ ἀλεείνων.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION