Homer, Iliad, Book 8 51:

(호메로스, 일리아스, Book 8 51:)

Τρώων αὖτ’ ἀγορὴν ποιήσατο φαίδιμοσ Ἕκτωρ νόσφι νεῶν ἀγαγὼν ποταμῷ ἔπι δινήεντι, ἐν καθαρῷ ὅθι δὴ νεκύων διεφαίνετο χῶροσ. ἐκ πόλιοσ δ’ ἄξεσθε βόασ καὶ ἴφια μῆλα καρπαλίμωσ, οἶνον δὲ μελίφρονα οἰνίζεσθε σῖτόν τ’ ἐκ μεγάρων, ἐπὶ δὲ ξύλα πολλὰ λέγεσθε, ὥσ κεν παννύχιοι μέσφ’ ἠοῦσ ἠριγενείησ καίωμεν πυρὰ πολλά, σέλασ δ’ εἰσ οὐρανὸν ἵκῃ, μή πωσ καὶ διὰ νύκτα κάρη κομόωντεσ Ἀχαιοὶ φεύγειν ὁρμήσωνται ἐπ’ εὐρέα νῶτα θαλάσσησ. ἐξ ἵππων δ’ ἀποβάντεσ ἐπὶ χθόνα μῦθον ἄκουον τόν ῥ’ Ἕκτωρ ἀγόρευε Διὶ̈ φίλοσ· ἐν δ’ ἄρα χειρὶ ἔγχοσ ἔχ’ ἑνδεκάπηχυ· πάροιθε δὲ λάμπετο δουρὸσ αἰχμὴ χαλκείη, περὶ δὲ χρύσεοσ θέε πόρκησ, τῷ ὅ γ’ ἐρεισάμενοσ ἔπεα Τρώεσσι μετηύδα· κέκλυτέ μευ Τρῶεσ καὶ Δάρδανοι ἠδ’ ἐπίκουροι· νῦν ἐφάμην νῆάσ τ’ ὀλέσασ καὶ πάντασ Ἀχαιοὺσ ἂψ ἀπονοστήσειν προτὶ Ἴλιον ἠνεμόεσσαν· ἀλλὰ πρὶν κνέφασ ἦλθε, τὸ νῦν ἐσάωσε μάλιστα Ἀργείουσ καὶ νῆασ ἐπὶ ῥηγμῖνι θαλάσσησ. ἀλλ’ ἤτοι νῦν μὲν πειθώμεθα νυκτὶ μελαίνῃ δόρπά τ’ ἐφοπλισόμεσθα· ἀτὰρ καλλίτριχασ ἵππουσ λύσαθ’ ὑπὲξ ὀχέων, παρὰ δέ σφισι βάλλετ’ ἐδωδήν·

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION