Homer, Iliad, Book 24 30:

σπερχόμενοσ δ’ ὃ γεραιὸσ ἑοῦ ἐπεβήσετο δίφρου, ἐκ δ’ ἔλασε προθύροιο καὶ αἰθούσησ ἐριδούπου. πρόσθε μὲν ἡμίονοι ἕλκον τετράκυκλον ἀπήνην, τὰσ Ἰδαῖοσ ἔλαυνε δαί̈φρων· αὐτὰρ ὄπισθεν ἵπποι, τοὺσ ὃ γέρων ἐφέπων μάστιγι κέλευε καρπαλίμωσ κατὰ ἄστυ· φίλοι δ’ ἅμα πάντεσ ἕποντο πόλλ’ ὀλοφυρόμενοι ὡσ εἰ θάνατον δὲ κιόντα. οἳ δ’ ἐπεὶ οὖν πόλιοσ κατέβαν, πεδίον δ’ ἀφίκοντο, οἳ μὲν ἄρ’ ἄψορροι προτὶ Ἴλιον ἀπονέοντο παῖδεσ καὶ γαμβροί, τὼ δ’ οὐ λάθον εὐρύοπα Ζῆν ἐσ πεδίον προφανέντε· ἰδὼν δ’ ἐλέησε γέροντα, αἶψα δ’ ἄρ’ Ἑρμείαν υἱὸν φίλον ἀντίον ηὔδα· Ἑρμεία, σοὶ γάρ τε μάλιστά γε φίλτατόν ἐστιν ἀνδρὶ ἑταιρίσσαι, καί τ’ ἔκλυεσ ᾧ κ’ ἐθέλῃσθα, βάσκ’ ἴθι καὶ Πρίαμον κοίλασ ἐπὶ νῆασ Ἀχαιῶν ὣσ ἄγαγ’, ὡσ μήτ’ ἄρ τισ ἴδῃ μήτ’ ἄρ τε νοήσῃ τῶν ἄλλων Δαναῶν, πρὶν Πηλεί̈ωνα δ’ ἱκέσθαι.