Homer, Iliad, Book 23 7:

(호메로스, 일리아스, Book 23 7:)

ὣσ ἔφαθ’, οἳ δ’ ἄρα τοῦ μάλα μὲν κλύον ἠδὲ πίθοντο. ἐσσυμένωσ δ’ ἄρα δόρπον ἐφοπλίσσαντεσ ἕκαστοι δαίνυντ’, οὐδέ τι θυμὸσ ἐδεύετο δαιτὸσ ἐί̈σησ. αὐτὰρ ἐπεὶ πόσιοσ καὶ ἐδητύοσ ἐξ ἔρον ἕντο, οἳ μὲν κακκείοντεσ ἔβαν κλισίην δὲ ἕκαστοσ, Πηλεί̈δησ δ’ ἐπὶ θινὶ πολυφλοίσβοιο θαλάσσησ κεῖτο βαρὺ στενάχων πολέσιν μετὰ Μυρμιδόνεσσιν ἐν καθαρῷ, ὅθι κύματ’ ἐπ’ ἠϊόνοσ κλύζεσκον· εὖτε τὸν ὕπνοσ ἔμαρπτε λύων μελεδήματα θυμοῦ νήδυμοσ ἀμφιχυθείσ· μάλα γὰρ κάμε φαίδιμα γυῖα Ἕκτορ’ ἐπαί̈σσων προτὶ Ἴλιον ἠνεμόεσσαν· ἦλθε δ’ ἐπὶ ψυχὴ Πατροκλῆοσ δειλοῖο πάντ’ αὐτῷ μέγεθόσ τε καὶ ὄμματα κάλ’ ἐϊκυῖα καὶ φωνήν, καὶ τοῖα περὶ χροὶ̈ εἵματα ἕστο· στῆ δ’ ἄρ’ ὑπὲρ κεφαλῆσ καί μιν πρὸσ μῦθον ἐείπεν· εὕδεισ, αὐτὰρ ἐμεῖο λελασμένοσ ἔπλευ Ἀχιλλεῦ. οὐ μέν μευ ζώοντοσ ἀκήδεισ, ἀλλὰ θανόντοσ· θάπτέ με ὅττι τάχιστα πύλασ Αἴ̈δαο περήσω. τῆλέ με εἴργουσι ψυχαὶ εἴδωλα καμόντων, οὐδέ μέ πω μίσγεσθαι ὑπὲρ ποταμοῖο ἐῶσιν, ἀλλ’ αὔτωσ ἀλάλημαι ἀν’ εὐρυπυλὲσ Αἴ̈δοσ δῶ. καί μοι δὸσ τὴν χεῖρ’· ὀλοφύρομαι, οὐ γὰρ ἔτ’ αὖτισ νίσομαι ἐξ Αἴ̈δαο, ἐπήν με πυρὸσ λελάχητε. οὐ μὲν γὰρ ζωοί γε φίλων ἀπάνευθεν ἑταίρων βουλὰσ ἑζόμενοι βουλεύσομεν, ἀλλ’ ἐμὲ μὲν κὴρ ἀμφέχανε στυγερή, ἥ περ λάχε γιγνόμενόν περ· καὶ δὲ σοὶ αὐτῷ μοῖρα, θεοῖσ ἐπιείκελ’ Ἀχιλλεῦ, τείχει ὕπο Τρώων εὐηφενέων ἀπολέσθαι. ἄλλο δέ τοι ἐρέω καὶ ἐφήσομαι αἴ κε πίθηαι· μὴ ἐμὰ σῶν ἀπάνευθε τιθήμεναι ὀστέ’ Ἀχιλλεῦ, ἀλλ’ ὁμοῦ ὡσ ἐτράφημεν ἐν ὑμετέροισι δόμοισιν, εὖτέ με τυτθὸν ἐόντα Μενοίτιοσ ἐξ Ὀπόεντοσ ἤγαγεν ὑμέτερόνδ’ ἀνδροκτασίησ ὕπο λυγρῆσ, ἤματι τῷ ὅτε παῖδα κατέκτανον Ἀμφιδάμαντοσ νήπιοσ οὐκ ἐθέλων ἀμφ’ ἀστραγάλοισι χολωθείσ· ἔνθά με δεξάμενοσ ἐν δώμασιν ἱππότα Πηλεὺσ ἔτραφέ τ’ ἐνδυκέωσ καὶ σὸν θεράποντ’ ὀνόμηνεν· ὣσ δὲ καὶ ὀστέα νῶϊν ὁμὴ σορὸσ ἀμφικαλύπτοι χρύσεοσ ἀμφιφορεύσ, τόν τοι πόρε πότνια μήτηρ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION