Homer, Iliad, Book 22 42:

(호메로스, 일리아스, Book 22 42:)

ὣσ ἔφατο κλαίουσ’, ἄλοχοσ δ’ οὔ πώ τι πέπυστο Ἕκτοροσ· οὐ γάρ οἵ τισ ἐτήτυμοσ ἄγγελοσ ἐλθὼν ἤγγειλ’ ὅττί ῥά οἱ πόσισ ἔκτοθι μίμνε πυλάων, ἀλλ’ ἥ γ’ ἱστὸν ὕφαινε μυχῷ δόμου ὑψηλοῖο δίπλακα πορφυρέην, ἐν δὲ θρόνα ποικίλ’ ἔπασσε. κέκλετο δ’ ἀμφιπόλοισιν ἐϋπλοκάμοισ κατὰ δῶμα ἀμφὶ πυρὶ στῆσαι τρίποδα μέγαν, ὄφρα πέλοιτο Ἕκτορι θερμὰ λοετρὰ μάχησ ἐκ νοστήσαντι νηπίη, οὐδ’ ἐνόησεν ὅ μιν μάλα τῆλε λοετρῶν χερσὶν Ἀχιλλῆοσ δάμασε γλαυκῶπισ Ἀθήνη. κωκυτοῦ δ’ ἤκουσε καὶ οἰμωγῆσ ἀπὸ πύργου· τῆσ δ’ ἐλελίχθη γυῖα, χαμαὶ δέ οἱ ἔκπεσε κερκίσ· ἣ δ’ αὖτισ δμῳῇσιν ἐϋπλοκάμοισι μετηύδα· δεῦτε δύω μοι ἕπεσθον, ἴδωμ’ ὅτιν’ ἔργα τέτυκται. αἰδοίησ ἑκυρῆσ ὀπὸσ ἔκλυον, ἐν δ’ ἐμοὶ αὐτῇ στήθεσι πάλλεται ἦτορ ἀνὰ στόμα, νέρθε δὲ γοῦνα πήγνυται· ἐγγὺσ δή τι κακὸν Πριάμοιο τέκεσσιν. αἲ γὰρ ἀπ’ οὐάτοσ εἰή ἐμεῦ ἔποσ· ἀλλὰ μάλ’ αἰνῶσ δείδω μὴ δή μοι θρασὺν Ἕκτορα δῖοσ Ἀχιλλεὺσ μοῦνον ἀποτμήξασ πόλιοσ πεδίον δὲ δίηται, καὶ δή μιν καταπαύσῃ ἀγηνορίησ ἀλεγεινῆσ ἥ μιν ἔχεσκ’, ἐπεὶ οὔ ποτ’ ἐνὶ πληθυῖ μένεν ἀνδρῶν, ἀλλὰ πολὺ προθέεσκε, τὸ ὃν μένοσ οὐδενὶ εἴκων.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION