Homer, Iliad, Book 22 8:

(호메로스, 일리아스, Book 22 8:)

ἦ ῥ’ ὃ γέρων, πολιὰσ δ’ ἄρ’ ἀνὰ τρίχασ ἕλκετο χερσὶ τίλλων ἐκ κεφαλῆσ· οὐδ’ Ἕκτορι θυμὸν ἔπειθε. μήτηρ δ’ αὖθ’ ἑτέρωθεν ὀδύρετο δάκρυ χέουσα κόλπον ἀνιεμένη, ἑτέρηφι δὲ μαζὸν ἀνέσχε· καί μιν δάκρυ χέουσ’ ἔπεα πτερόεντα προσηύδα· Ἕκτορ τέκνον ἐμὸν τάδε τ’ αἴδεο καί μ’ ἐλέησον αὐτήν, εἴ ποτέ τοι λαθικηδέα μαζὸν ἐπέσχον· τῶν μνῆσαι φίλε τέκνον ἄμυνε δὲ δήϊον ἄνδρα τείχεοσ ἐντὸσ ἐών, μὴ δὲ πρόμοσ ἵστασο τούτῳ σχέτλιοσ· εἴ περ γάρ σε κατακτάνῃ, οὔ σ’ ἔτ’ ἔγωγε κλαύσομαι ἐν λεχέεσσι φίλον θάλοσ, ὃν τέκον αὐτή, οὐδ’ ἄλοχοσ πολύδωροσ· ἄνευθε δέ σε μέγα νῶϊν Ἀργείων παρὰ νηυσὶ κύνεσ ταχέεσ κατέδονται.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION