Homer, Iliad, Book 20 31:

(호메로스, 일리아스, Book 20 31:)

ὣσ εἰπὼν λίπεν αὐτόθ’, ἐπεὶ διεπέφραδε πάντα. ἀλλ’ ἄγε δὴ Δαναοῖσι φιλοπτολέμοισι κελεύσασ τῶν ἄλλων Τρώων πειρήσομαι ἀντίοσ ἐλθών. αἶψα δ’ ἔπειτ’ Ἀχιλῆοσ ἀπ’ ὀφθαλμῶν σκέδασ’ ἀχλὺν θεσπεσίην· ὃ δ’ ἔπειτα μέγ’ ἔξιδεν ὀφθαλμοῖσιν, ὀχθήσασ δ’ ἄρα εἶπε πρὸσ ὃν μεγαλήτορα θυμόν· ὢ πόποι ἦ μέγα θαῦμα τόδ’ ὀφθαλμοῖσιν ὁρῶμαι· ἔγχοσ μὲν τόδε κεῖται ἐπὶ χθονόσ, οὐδέ τι φῶτα λεύσσω, τῷ ἐφέηκα κατακτάμεναι μενεαίνων. ἦ ῥα καὶ Αἰνείασ φίλοσ ἀθανάτοισι θεοῖσιν ἠε͂ν· ἀτάρ μιν ἔφην μὰψ αὔτωσ εὐχετάασθαι. ἐρρέτω· οὔ οἱ θυμὸσ ἐμεῦ ἔτι πειρηθῆναι ἔσσεται, ὃσ καὶ νῦν φύγεν ἄσμενοσ ἐκ θανάτοιο.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION