Homer, Iliad, Book 18 37:

(호메로스, 일리아스, Book 18 37:)

ὣσ ἄρα φωνήσασα πρόσω ἄγε δῖα θεάων. τὴν μὲν ἔπειτα καθεῖσεν ἐπὶ θρόνου ἀργυροήλου καλοῦ δαιδαλέου· ὑπὸ δὲ θρῆνυσ ποσὶν ἠε͂ν· κέκλετο δ’ Ἥφαιστον κλυτοτέχνην εἶπέ τε μῦθον· Ἥφαιστε πρόμολ’ ὧδε· Θέτισ νύ τι σεῖο χατίζει. τὴν δ’ ἠμείβετ’ ἔπειτα περικλυτὸσ ἀμφιγυήεισ· ἦ ῥά νύ μοι δεινή τε καὶ αἰδοίη θεὸσ ἔνδον, ἥ μ’ ἐσάωσ’ ὅτε μ’ ἄλγοσ ἀφίκετο τῆλε πεσόντα μητρὸσ ἐμῆσ ἰότητι κυνώπιδοσ, ἥ μ’ ἐθέλησε κρύψαι χωλὸν ἐόντα· τότ’ ἂν πάθον ἄλγεα θυμῷ, εἰ μή μ’ Εὐρυνόμη τε Θέτισ θ’ ὑπεδέξατο κόλπῳ Εὐρυνόμη θυγάτηρ ἀψορρόου Ὠκεανοῖο. τῇσι παρ’ εἰνάετεσ χάλκευον δαίδαλα πολλά, πόρπασ τε γναμπτάσ θ’ ἕλικασ κάλυκάσ τε καὶ ὁρ́μουσ ἐν σπῆϊ γλαφυρῷ· περὶ δὲ ῥόοσ Ὠκεανοῖο ἀφρῷ μορμύρων ῥέεν ἄσπετοσ· οὐδέ τισ ἄλλοσ ᾔδεεν οὔτε θεῶν οὔτε θνητῶν ἀνθρώπων, ἀλλὰ Θέτισ τε καὶ Εὐρυνόμη ἴσαν, αἵ μ’ ἐσάωσαν. ἣ νῦν ἡμέτερον δόμον ἵκει· τώ με μάλα χρεὼ πάντα Θέτι καλλιπλοκάμῳ ζῳάγρια τίνειν. ἀλλὰ σὺ μὲν νῦν οἱ παράθεσ ξεινήϊα καλά, ὄφρ’ ἂν ἐγὼ φύσασ ἀποθείομαι ὅπλά τε πάντα.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION