Homer, Iliad, Book 17 71:

(호메로스, 일리아스, Book 17 71:)

ὣσ ἔφατ’, οὐδ’ ἀπίθησε βοὴν ἀγαθὸσ Μενέλαοσ, βῆ δ’ ἰέναι ὥσ τίσ τε λέων ἀπὸ μεσσαύλοιο, ὅσ τ’ ἐπεὶ ἄρ κε κάμῃσι κύνασ τ’ ἄνδρασ τ’ ἐρεθίζων, οἵ τέ μιν οὐκ εἰῶσι βοῶν ἐκ πῖαρ ἑλέσθαι πάννυχοι ἐγρήσσοντεσ· νῦν αὖ θάνατοσ καὶ μοῖρα κιχάνει. ὃ δὲ κρειῶν ἐρατίζων ἰθύει, ἀλλ’ οὔ τι πρήσσει· θαμέεσ γὰρ ἄκοντεσ ἀντίον ἀί̈σσουσι θρασειάων ἀπὸ χειρῶν, καιόμεναί τε δεταί, τάσ τε τρεῖ ἐσσύμενόσ περ· ἠῶθεν δ’ ἀπονόσφιν ἔβη τετιηότι θυμῷ· ὣσ ἀπὸ Πατρόκλοιο βοὴν ἀγαθὸσ Μενέλαοσ ἠί̈ε πόλλ’ ἀέκων· περὶ γὰρ δίε μή μιν Ἀχαιοὶ ἀργαλέου πρὸ φόβοιο ἕλωρ δηί̈οισι λίποιεν. πολλὰ δὲ Μηριόνῃ τε καὶ Αἰάντεσσ’ ἐπέτελλεν· Αἰάντ’ Ἀργείων ἡγήτορε Μηριόνη τε νῦν τισ ἐνηείησ Πατροκλῆοσ δειλοῖο μνησάσθω· πᾶσιν γὰρ ἐπίστατο μείλιχοσ εἶναι ζωὸσ ἐών·

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION