Homer, Iliad, Book 17 46:

(호메로스, 일리아스, Book 17 46:)

ἆ δειλώ, τί σφῶϊ δόμεν Πηλῆϊ ἄνακτι θνητῷ, ὑμεῖσ δ’ ἐστὸν ἀγήρω τ’ ἀθανάτω τε; ἦ ἵνα δυστήνοισι μετ’ ἀνδράσιν ἄλγε’ ἔχητον; οὐ μὲν γάρ τί πού ἐστιν ὀϊζυρώτερον ἀνδρὸσ πάντων, ὅσσά τε γαῖαν ἔπι πνείει τε καὶ ἑρ́πει. ἀλλ’ οὐ μὰν ὑμῖν γε καὶ ἁρ́μασι δαιδαλέοισιν Ἕκτωρ Πριαμίδησ ἐποχήσεται· οὐ γὰρ ἐάσω. ἦ οὐχ ἅλισ ὡσ καὶ τεύχε’ ἔχει καὶ ἐπεύχεται αὔτωσ; σφῶϊν δ’ ἐν γούνεσσι βαλῶ μένοσ ἠδ’ ἐνὶ θυμῷ, ὄφρα καὶ Αὐτομέδοντα σαώσετον ἐκ πολέμοιο νῆασ ἔπι γλαφυράσ· ἔτι γάρ σφισι κῦδοσ ὀρέξω κτείνειν, εἰσ ὅ κε νῆασ ἐϋσσέλμουσ ἀφίκωνται δύῃ τ’ ἠέλιοσ καὶ ἐπὶ κνέφασ ἱερὸν ἔλθῃ·

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION