Homer, Iliad, Book 16 39:

(호메로스, 일리아스, Book 16 39:)

ἔνθ’ αὖ Σαρπηδὼν μὲν ἀπήμβροτε δουρὶ φαεινῷ, Πατρόκλου δ’ ὑπὲρ ὦμον ἀριστερὸν ἤλυθ’ ἀκωκὴ ἔγχεοσ, οὐδ’ ἔβαλ’ αὐτόν· ὃ δ’ ὕστεροσ ὄρνυτο χαλκῷ Πάτροκλοσ· τοῦ δ’ οὐχ ἅλιον βέλοσ ἔκφυγε χειρόσ, ἀλλ’ ἔβαλ’ ἔνθ’ ἄρα τε φρένεσ ἔρχαται ἀμφ’ ἁδινὸν κῆρ. ἤριπε δ’ ὡσ ὅτε τισ δρῦσ ἤριπεν ἢ ἀχερωὶ̈σ ἠὲ πίτυσ βλωθρή, τήν τ’ οὔρεσι τέκτονεσ ἄνδρεσ ἐξέταμον πελέκεσσι νεήκεσι νήϊον εἶναι· ὣσ ὃ πρόσθ’ ἵππων καὶ δίφρου κεῖτο τανυσθεὶσ βεβρυχὼσ κόνιοσ δεδραγμένοσ αἱματοέσσησ. ἠύ̈τε ταῦρον ἔπεφνε λέων ἀγέληφι μετελθὼν αἴθωνα μεγάθυμον ἐν εἰλιπόδεσσι βόεσσι, ὤλετό τε στενάχων ὑπὸ γαμφηλῇσι λέοντοσ, ὣσ ὑπὸ Πατρόκλῳ Λυκίων ἀγὸσ ἀσπιστάων κτεινόμενοσ μενέαινε, φίλον δ’ ὀνόμηνεν ἑταῖρον· Γλαῦκε πέπον πολεμιστὰ μετ’ ἀνδράσι νῦν σε μάλα χρὴ αἰχμητήν τ’ ἔμεναι καὶ θαρσαλέον πολεμιστήν· νῦν τοι ἐελδέσθω πόλεμοσ κακόσ, εἰ θοόσ ἐσσι. πρῶτα μὲν ὄτρυνον Λυκίων ἡγήτορασ ἄνδρασ πάντῃ ἐποιχόμενοσ Σαρπηδόνοσ ἀμφιμάχεσθαι· αὐτὰρ ἔπειτα καὶ αὐτὸσ ἐμεῦ πέρι μάρναο χαλκῷ. σοὶ γὰρ ἐγὼ καὶ ἔπειτα κατηφείη καὶ ὄνειδοσ ἔσσομαι ἤματα πάντα διαμπερέσ, εἴ κέ μ’ Ἀχαιοὶ τεύχεα συλήσωσι νεῶν ἐν ἀγῶνι πεσόντα. ἀλλ’ ἔχεο κρατερῶσ, ὄτρυνε δὲ λαὸν ἅπαντα.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION