Homer, Iliad, Book 16 5:

(호메로스, 일리아스, Book 16 5:)

ὣσ φάτο λισσόμενοσ μέγα νήπιοσ· ἦ γὰρ ἔμελλεν οἷ αὐτῷ θάνατόν τε κακὸν καὶ κῆρα λιτέσθαι. τὸν δὲ μέγ’ ὀχθήσασ προσέφη πόδασ ὠκὺσ Ἀχιλλεύσ· ὤ μοι διογενὲσ Πατρόκλεεσ οἱο͂ν ἐείπεσ· οὔτε θεοπροπίησ ἐμπάζομαι ἥν τινα οἶδα, οὔτέ τί μοι πὰρ Ζηνὸσ ἐπέφραδε πότνια μήτηρ· ἀλλὰ τόδ’ αἰνὸν ἄχοσ κραδίην καὶ θυμὸν ἱκάνει, ὁππότε δὴ τὸν ὁμοῖον ἀνὴρ ἐθέλῃσιν ἀμέρσαι καὶ γέρασ ἂψ ἀφελέσθαι, ὅ τε κράτεϊ προβεβήκῃ· αἰνὸν ἄχοσ τό μοί ἐστιν, ἐπεὶ πάθον ἄλγεα θυμῷ. κούρην ἣν ἄρα μοι γέρασ ἔξελον υἱε͂σ Ἀχαιῶν, δουρὶ δ’ ἐμῷ κτεάτισσα πόλιν εὐτείχεα πέρσασ, τὴν ἂψ ἐκ χειρῶν ἕλετο κρείων Ἀγαμέμνων Ἀτρεί̈δησ ὡσ εἴ τιν’ ἀτίμητον μετανάστην. ἀλλὰ τὰ μὲν προτετύχθαι ἐάσομεν· οὐδ’ ἄρα πωσ ἦν ἀσπερχὲσ κεχολῶσθαι ἐνὶ φρεσίν· ἤτοι ἔφην γε οὐ πρὶν μηνιθμὸν καταπαυσέμεν, ἀλλ’ ὁπότ’ ἂν δὴ νῆασ ἐμὰσ ἀφίκηται ἀϋτή τε πτόλεμόσ τε. τύνη δ’ ὤμοιιν μὲν ἐμὰ κλυτὰ τεύχεα δῦθι, ἄρχε δὲ Μυρμιδόνεσσι φιλοπτολέμοισι μάχεσθαι, εἰ δὴ κυάνεον Τρώων νέφοσ ἀμφιβέβηκε νηυσὶν ἐπικρατέωσ, οἳ δὲ ῥηγμῖνι θαλάσσησ κεκλίαται, χώρησ ὀλίγην ἔτι μοῖραν ἔχοντεσ Ἀργεῖοι, Τρώων δὲ πόλισ ἐπὶ πᾶσα βέβηκε θάρσυνοσ· οὐ γὰρ ἐμῆσ κόρυθοσ λεύσσουσι μέτωπον ἐγγύθι λαμπομένησ· τάχα κεν φεύγοντεσ ἐναύλουσ πλήσειαν νεκύων, εἴ μοι κρείων Ἀγαμέμνων ἤπια εἰδείη· νῦν δὲ στρατὸν ἀμφιμάχονται.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION