Homer, Iliad, Book 14 12:

(호메로스, 일리아스, Book 14 12:)

τοῖσι δὲ καὶ μετέειπε βοὴν ἀγαθὸσ Διομήδησ· ἐγγὺσ ἀνήρ· οὐ δηθὰ ματεύσομεν· αἴ κ’ ἐθέλητε πείθεσθαι, καὶ μή τι κότῳ ἀγάσησθε ἕκαστοσ οὕνεκα δὴ γενεῆφι νεώτατόσ εἰμι μεθ’ ὑμῖν· πατρὸσ δ’ ἐξ ἀγαθοῦ καὶ ἐγὼ γένοσ εὔχομαι εἶναι Τυδέοσ, ὃν Θήβῃσι χυτὴ κατὰ γαῖα καλύπτει. πορθεῖ γὰρ τρεῖσ παῖδεσ ἀμύμονεσ ἐξεγένοντο, οἴκεον δ’ ἐν Πλευρῶνι καὶ αἰπεινῇ Καλυδῶνι Ἄγριοσ ἠδὲ Μέλασ, τρίτατοσ δ’ ἦν ἱππότα Οἰνεὺσ πατρὸσ ἐμοῖο πατήρ· ἀρετῇ δ’ ἦν ἔξοχοσ αὐτῶν. ἀλλ’ ὃ μὲν αὐτόθι μεῖνε, πατὴρ δ’ ἐμὸσ Ἄργεϊ νάσθη πλαγχθείσ· ὡσ γάρ που Ζεὺσ ἤθελε καὶ θεοὶ ἄλλοι. Ἀδρήστοιο δ’ ἔγημε θυγατρῶν, ναῖε δὲ δῶμα ἀφνειὸν βιότοιο, ἅλισ δέ οἱ ἦσαν ἄρουραι πυροφόροι, πολλοὶ δὲ φυτῶν ἔσαν ὄρχατοι ἀμφίσ, πολλὰ δέ οἱ πρόβατ’ ἔσκε· κέκαστο δὲ πάντασ Ἀχαιοὺσ ἐγχείῃ· τὰ δὲ μέλλετ’ ἀκουέμεν, εἰ ἐτεόν περ. τὼ οὐκ ἄν με γένοσ γε κακὸν καὶ ἀνάλκιδα φάντεσ μῦθον ἀτιμήσαιτε πεφασμένον ὅν κ’ ἐὺ̈ εἴπω. δεῦτ’ ἰόμεν πόλεμον δὲ καὶ οὐτάμενοί περ ἀνάγκῃ. ἔνθα δ’ ἔπειτ’ αὐτοὶ μὲν ἐχώμεθα δηϊοτῆτοσ ἐκ βελέων, μή πού τισ ἐφ’ ἕλκεϊ ἕλκοσ ἄρηται· ἄλλουσ δ’ ὀτρύνοντεσ ἐνήσομεν, οἳ τὸ πάροσ περ θυμῷ ἦρα φέροντεσ ἀφεστᾶσ’ οὐδὲ μάχονται.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION