Homer, Iliad, Book 10 59:

(호메로스, 일리아스, Book 10 59:)

οἳ δ’ ὅτε δή ῥ’ ἵκανον ὅθι σκοπὸν Ἕκτοροσ ἔκταν, ἔνθ’ Ὀδυσεὺσ μὲν ἔρυξε Διὶ̈ φίλοσ ὠκέασ ἵππουσ, Τυδεί̈δησ δὲ χαμᾶζε θορὼν ἔναρα βροτόεντα ἐν χείρεσσ’ Ὀδυσῆϊ τίθει, ἐπεβήσετο δ’ ἵππων· μάστιξεν δ’ ἵππουσ, τὼ δ’ οὐκ ἀέκοντε πετέσθην νῆασ ἔπι γλαφυράσ· τῇ γὰρ φίλον ἔπλετο θυμῷ. Νέστωρ δὲ πρῶτοσ κτύπον ἀί̈ε φώνησέν τε· ὦ φίλοι Ἀργείων ἡγήτορεσ ἠδὲ μέδοντεσ ψεύσομαι, ἦ ἔτυμον ἐρέω; κέλεται δέ με θυμόσ. ἵππων μ’ ὠκυπόδων ἀμφὶ κτύποσ οὐάτα βάλλει. αἲ γὰρ δὴ Ὀδυσεύσ τε καὶ ὃ κρατερὸσ Διομήδησ ὧδ’ ἄφαρ ἐκ Τρώων ἐλασαίατο μώνυχασ ἵππουσ· ἀλλ’ αἰνῶσ δείδοικα κατὰ φρένα μή τι πάθωσιν Ἀργείων οἳ ἄριστοι ὑπὸ Τρώων ὀρυμαγδοῦ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION