Homer, Iliad, Book 10 52:

ἦ, καὶ ὃ μέν μιν ἔμελλε γενείου χειρὶ παχείῃ ἁψάμενος λίσσεσθαι, ὃ δ αὐχένα μέσσον ἔλασσε φασγάνῳ ἀΐξας, ἀπὸ δ ἄμφω κέρσε τένοντε:? φθεγγομένου δ ἄρα τοῦ γε κάρη κονίῃσιν ἐμίχθη. τοῦ δ ἀπὸ μὲν κτιδέην κυνέην κεφαλῆφιν ἕλοντο καὶ λυκέην καὶ τόξα παλίντονα καὶ δόρυ μακρόν: καὶ τά γ Ἀθηναίῃ ληΐτιδι δῖος Ὀδυσσεὺς ὑψός ἀνέσχεθε χειρὶ καὶ εὐχόμενος ἔπος ηὔδα: χαῖρε θεὰ τοῖσδεσσι: σὲ γὰρ πρώτην ἐν Ὀλύμπῳ πάντων ἀθανάτων ἐπιδωσόμεθ: ἀλλὰ καὶ αὖτις πέμψον ἐπὶ Θρῃκῶν ἀνδρῶν ἵππους τε καὶ εὐνάς.?