Homer, Iliad, Book 10 44:

τὸν δ’ ἠμείβετ’ ἔπειτα Δόλων, ὑπὸ δ’ ἔτρεμε γυῖα· πολλῇσίν μ’ ἄτῃσι παρὲκ νόον ἤγαγεν Ἕκτωρ, ὅσ μοι Πηλεί̈ωνοσ ἀγαυοῦ μώνυχασ ἵππουσ δωσέμεναι κατένευσε καὶ ἁρ́ματα ποικίλα χαλκῷ, ἠνώγει δέ μ’ ἰόντα θοὴν διὰ νύκτα μέλαιναν ἀνδρῶν δυσμενέων σχεδὸν ἐλθέμεν, ἔκ τε πυθέσθαι ἠὲ φυλάσσονται νῆεσ θοαὶ ὡσ τὸ πάροσ περ, ἦ ἤδη χείρεσσιν ὑφ’ ἡμετέρῃσι δαμέντεσ φύξιν βουλεύουσι μετὰ σφίσιν, οὐδ’ ἐθέλουσι νύκτα φυλασσέμεναι, καμάτῳ ἀδηκότεσ αἰνῷ.