Homer, Iliad, Book 9 23:

(호메로스, 일리아스, Book 9 23:)

οὐδέ τί οἱ βουλὰσ συμφράσσομαι, οὐδὲ μὲν ἔργον· ἐκ γὰρ δή μ’ ἀπάτησε καὶ ἤλιτεν· οὐδ’ ἂν ἔτ’ αὖτισ ἐξαπάφοιτ’ ἐπέεσσιν· ἅλισ δέ οἱ· ἀλλὰ ἕκηλοσ ἐρρέτω· ἐκ γάρ εὑ φρένασ εἵλετο μητίετα Ζεύσ. ἐχθρὰ δέ μοι τοῦ δῶρα, τίω δέ μιν ἐν καρὸσ αἴσῃ. οὐδ’ εἴ μοι δεκάκισ τε καὶ εἰκοσάκισ τόσα δοίη ὅσσά τέ οἱ νῦν ἔστι, καὶ εἴ ποθεν ἄλλα γένοιτο, οὐδ’ ὅσ’ ἐσ Ὀρχομενὸν ποτινίσεται, οὐδ’ ὅσα Θήβασ Αἰγυπτίασ, ὅθι πλεῖστα δόμοισ ἐν κτήματα κεῖται, αἵ θ’ ἑκατόμπυλοί εἰσι, διηκόσιοι δ’ ἀν’ ἑκάστασ ἀνέρεσ ἐξοιχνεῦσι σὺν ἵπποισιν καὶ ὄχεσφιν· οὐδ’ εἴ μοι τόσα δοίη ὅσα ψάμαθόσ τε κόνισ τε, οὐδέ κεν ὧσ ἔτι θυμὸν ἐμὸν πείσει’ Ἀγαμέμνων πρίν γ’ ἀπὸ πᾶσαν ἐμοὶ δόμεναι θυμαλγέα λώβην. κούρην δ’ οὐ γαμέω Ἀγαμέμνονοσ Ἀτρεί̈δαο, οὐδ’ εἰ χρυσείῃ Ἀφροδίτῃ κάλλοσ ἐρίζοι, ἔργα δ’ Ἀθηναίῃ γλαυκώπιδι ἰσοφαρίζοι· οὐδέ μιν ὧσ γαμέω· ὃ δ’ Ἀχαιῶν ἄλλον ἑλέσθω, ὅσ τισ οἷ τ’ ἐπέοικε καὶ ὃσ βασιλεύτερόσ ἐστιν. ἢν γὰρ δή με σαῶσι θεοὶ καὶ οἴκαδ’ ἵκωμαι, Πηλεύσ θήν μοι ἔπειτα γυναῖκά γε μάσσεται αὐτόσ. πολλαὶ Ἀχαιί̈δεσ εἰσὶν ἀν’ Ἑλλάδα τε Φθίην τε κοῦραι ἀριστήων, οἵ τε πτολίεθρα ῥύονται, τάων ἥν κ’ ἐθέλωμι φίλην ποιήσομ’ ἄκοιτιν. ἔνθα δέ μοι μάλα πολλὸν ἐπέσσυτο θυμὸσ ἀγήνωρ γήμαντα μνηστὴν ἄλοχον ἐϊκυῖαν ἄκοιτιν κτήμασι τέρπεσθαι τὰ γέρων ἐκτήσατο Πηλεύσ· οὐ γὰρ ἐμοὶ ψυχῆσ ἀντάξιον οὐδ’ ὅσα φασὶν Ἴλιον ἐκτῆσθαι εὖ ναιόμενον πτολίεθρον τὸ πρὶν ἐπ’ εἰρήνησ, πρὶν ἐλθεῖν υἱᾶσ Ἀχαιῶν, οὐδ’ ὅσα λάϊνοσ οὐδὸσ ἀφήτοροσ ἐντὸσ ἐέργει Φοίβου Ἀπόλλωνοσ Πυθοῖ ἔνι πετρηέσσῃ. ληϊστοὶ μὲν γάρ τε βόεσ καὶ ἴφια μῆλα, κτητοὶ δὲ τρίποδέσ τε καὶ ἵππων ξανθὰ κάρηνα, ἀνδρὸσ δὲ ψυχὴ πάλιν ἐλθεῖν οὔτε λεϊστὴ οὔθ’ ἑλετή, ἐπεὶ ἄρ κεν ἀμείψεται ἑρ́κοσ ὀδόντων. μήτηρ γάρ τέ μέ φησι θεὰ Θέτισ ἀργυρόπεζα διχθαδίασ κῆρασ φερέμεν θανάτοιο τέλοσ δέ. εἰ μέν κ’ αὖθι μένων Τρώων πόλιν ἀμφιμάχωμαι, ὤλετο μέν μοι νόστοσ, ἀτὰρ κλέοσ ἄφθιτον ἔσται· εἰ δέ κεν οἴκαδ’ ἵκωμι φίλην ἐσ πατρίδα γαῖαν, ὤλετό μοι κλέοσ ἐσθλόν, ἐπὶ δηρὸν δέ μοι αἰὼν ἔσσεται, οὐδέ κέ μ’ ὦκα τέλοσ θανάτοιο κιχείη.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION