Homer, Iliad, Book 4 11:

(호메로스, 일리아스, Book 4 11:)

ὣσ φάτ’ Ἀθηναίη, τῷ δὲ φρένασ ἄφρονι πεῖθεν· αὐτίκ’ ἐσύλα τόξον ἐύ̈ξοον ἰξάλου αἰγὸσ ἀγρίου, ὅν ῥά ποτ’ αὐτὸσ ὑπὸ στέρνοιο τυχήσασ πέτρησ ἐκβαίνοντα δεδεγμένοσ ἐν προδοκῇσι βεβλήκει πρὸσ στῆθοσ· ὃ δ’ ὕπτιοσ ἔμπεσε πέτρῃ. τοῦ κέρα ἐκ κεφαλῆσ ἑκκαιδεκάδωρα πεφύκει· καὶ τὰ μὲν ἀσκήσασ κεραοξόοσ ἤραρε τέκτων, πᾶν δ’ εὖ λειήνασ χρυσέην ἐπέθηκε κορώνην. καὶ τὸ μὲν εὖ κατέθηκε τανυσσάμενοσ ποτὶ γαίῃ ἀγκλίνασ· πρόσθεν δὲ σάκεα σχέθον ἐσθλοὶ ἑταῖροι μὴ πρὶν ἀναί̈ξειαν ἀρήϊοι υἱε͂σ Ἀχαιῶν πρὶν βλῆσθαι Μενέλαον ἀρήϊον Ἀτρέοσ υἱόν. αὐτὰρ ὁ σύλα πῶμα φαρέτρησ, ἐκ δ’ ἕλετ’ ἰὸν ἀβλῆτα πτερόεντα μελαινέων ἑρ́μ’ ὀδυνάων· αἶψα δ’ ἐπὶ νευρῇ κατεκόσμει πικρὸν ὀϊστόν, εὔχετο δ’ Ἀπόλλωνι Λυκηγενέϊ κλυτοτόξῳ ἀρνῶν πρωτογόνων ῥέξειν κλειτὴν ἑκατόμβην οἴκαδε νοστήσασ ἱερῆσ εἰσ ἄστυ Ζελείησ. ἕλκε δ’ ὁμοῦ γλυφίδασ τε λαβὼν καὶ νεῦρα βόεια· νευρὴν μὲν μαζῷ πέλασεν, τόξῳ δὲ σίδηρον. αὐτὰρ ἐπεὶ δὴ κυκλοτερὲσ μέγα τόξον ἔτεινε, λίγξε βιόσ, νευρὴ δὲ μέγ’ ἰάχεν, ἆλτο δ’ ὀϊστὸσ ὀξυβελὴσ καθ’ ὅμιλον ἐπιπτέσθαι μενεαίνων.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION