Homer, Iliad, Book 2 67:

(호메로스, 일리아스, Book 2 67:)

νῦν αὖ τοὺσ ὅσσοι τὸ Πελασγικὸν Ἄργοσ ἔναιον, οἵ τ’ Ἄλον οἵ τ’ Ἀλόπην οἵ τε Τρηχῖνα νέμοντο, οἵ τ’ εἶχον Φθίην ἠδ’ Ἑλλάδα καλλιγύναικα, Μυρμιδόνεσ δὲ καλεῦντο καὶ Ἕλληνεσ καὶ Ἀχαιοί, τῶν αὖ πεντήκοντα νεῶν ἦν ἀρχὸσ Ἀχιλλεύσ. ἀλλ’ οἵ γ’ οὐ πολέμοιο δυσηχέοσ ἐμνώοντο· οὐ γὰρ ἐήν ὅσ τίσ σφιν ἐπὶ στίχασ ἡγήσαιτο· κεῖτο γὰρ ἐν νήεσσι ποδάρκησ δῖοσ Ἀχιλλεὺσ κούρησ χωόμενοσ Βρισηί̈δοσ ἠϋκόμοιο, τὴν ἐκ Λυρνησσοῦ ἐξείλετο πολλὰ μογήσασ Λυρνησσὸν διαπορθήσασ καὶ τείχεα Θήβησ, κὰδ δὲ Μύνητ’ ἔβαλεν καὶ Ἐπίστροφον ἐγχεσιμώρουσ, υἱέασ Εὐηνοῖο Σεληπιάδαο ἄνακτοσ· τῆσ ὅ γε κεῖτ’ ἀχέων, τάχα δ’ ἀνστήσεσθαι ἔμελλεν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION