Homer, Iliad, Book 2 25:

(호메로스, 일리아스, Book 2 25:)

ὣσ ἄρ’ ἔφη, σκήπτρῳ δὲ μετάφρενον ἠδὲ καὶ ὤμω πλῆξεν· ὃ δ’ ἰδνώθη, θαλερὸν δέ οἱ ἔκπεσε δάκρυ· σμῶδιξ δ’ αἱματόεσσα μεταφρένου ἐξυπανέστη σκήπτρου ὕπο χρυσέου· ὃ δ’ ἄρ’ ἕζετο τάρβησέν τε, ἀλγήσασ δ’ ἀχρεῖον ἰδὼν ἀπομόρξατο δάκρυ. οἳ δὲ καὶ ἀχνύμενοί περ ἐπ’ αὐτῷ ἡδὺ γέλασσαν· ὧδε δέ τισ εἴπεσκεν ἰδὼν ἐσ πλησίον ἄλλον· ὢ πόποι ἦ δὴ μυρί’ Ὀδυσσεὺσ ἐσθλὰ ἐόργε βουλάσ τ’ ἐξάρχων ἀγαθὰσ πόλεμόν τε κορύσσων· νῦν δὲ τόδε μέγ’ ἄριστον ἐν Ἀργείοισιν ἔρεξεν, ὃσ τὸν λωβητῆρα ἐπεσβόλον ἔσχ’ ἀγοράων. οὔ θήν μιν πάλιν αὖτισ ἀνήσει θυμὸσ ἀγήνωρ νεικείειν βασιλῆασ ὀνειδείοισ ἐπέεσσιν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION