Homer, Iliad, Book 1 59:

τὴν δ’ ἀπαμειβόμενοσ προσέφη νεφεληγερέτα Ζεύσ· δαιμονίη αἰεὶ μὲν ὀί̈εαι οὐδέ σε λήθω· πρῆξαι δ’ ἔμπησ οὔ τι δυνήσεαι, ἀλλ’ ἀπὸ θυμοῦ μᾶλλον ἐμοὶ ἔσεαι· τὸ δέ τοι καὶ ῥίγιον ἔσται. εἰ δ’ οὕτω τοῦτ’ ἐστὶν ἐμοὶ μέλλει φίλον εἶναι· ἀλλ’ ἀκέουσα κάθησο, ἐμῷ δ’ ἐπιπείθεο μύθῳ, μή νύ τοι οὐ χραίσμωσιν ὅσοι θεοί εἰσ’ ἐν Ὀλύμπῳ ἆσσον ἰόνθ’, ὅτε κέν τοι ἀάπτουσ χεῖρασ ἐφείω.