Homer, Iliad, Book 1 40:

(호메로스, 일리아스, Book 1 40:)

τὴν δὲ βαρὺ στενάχων προσέφη πόδασ ὠκὺσ Ἀχιλλεύσ· οἶσθα· τί ἤ τοι ταῦτα ἰδυίῃ πάντ’ ἀγορεύω; ᾠχόμεθ’ ἐσ Θήβην ἱερὴν πόλιν Ηἐτίωνοσ, τὴν δὲ διεπράθομέν τε καὶ ἤγομεν ἐνθάδε πάντα· καὶ τὰ μὲν εὖ δάσσαντο μετὰ σφίσιν υἱε͂σ Ἀχαιῶν, ἐκ δ’ ἕλον Ἀτρεί̈δῃ Χρυσηί̈δα καλλιπάρῃον. Χρύσησ δ’ αὖθ’ ἱερεὺσ ἑκατηβόλου Ἀπόλλωνοσ ἦλθε θοὰσ ἐπὶ νῆασ Ἀχαιῶν χαλκοχιτώνων λυσόμενόσ τε θύγατρα φέρων τ’ ἀπερείσι’ ἄποινα, στέμματ’ ἔχων ἐν χερσὶν ἑκηβόλου Ἀπόλλωνοσ χρυσέῳ ἀνὰ σκήπτρῳ, καὶ λίσσετο πάντασ Ἀχαιούσ, Ἀτρεί̈δα δὲ μάλιστα δύω κοσμήτορε λαῶν. ἔνθ’ ἄλλοι μὲν πάντεσ ἐπευφήμησαν Ἀχαιοὶ αἰδεῖσθαί θ’ ἱερῆα καὶ ἀγλαὰ δέχθαι ἄποινα· ἀλλ’ οὐκ Ἀτρεί̈δῃ Ἀγαμέμνονι ἥνδανε θυμῷ, ἀλλὰ κακῶσ ἀφίει, κρατερὸν δ’ ἐπὶ μῦθον ἔτελλε· χωόμενοσ δ’ ὁ γέρων πάλιν ᾤχετο· τοῖο δ’ Ἀπόλλων εὐξαμένου ἤκουσεν, ἐπεὶ μάλα οἱ φίλοσ ἠε͂ν, ἧκε δ’ ἐπ’ Ἀργείοισι κακὸν βέλοσ· οἳ δέ νυ λαοὶ θνῇσκον ἐπασσύτεροι, τὰ δ’ ἐπῴχετο κῆλα θεοῖο πάντῃ ἀνὰ στρατὸν εὐρὺν Ἀχαιῶν· ἄμμι δὲ μάντισ εὖ εἰδὼσ ἀγόρευε θεοπροπίασ ἑκάτοιο.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION