Euripides, The Trojan Women, choral, lyric

πρῷραι ναῶν, ὠκείαις Ἴλιον ἱερὰν αἳ κώπαις δι ἅλα πορφυροειδέα καὶ λιμένας Ἑλλάδος εὐόρμους αὐλῶν παιᾶνι στυγνῷ συρίγγων τ εὐφθόγγων φωνᾷ βαίνουσαι πλεκτὰν Αἰγύπτου παιδείαν ἐξηρτήσασθ, αἰαῖ, Τροίας ἐν κόλποις τὰν Μενελάου μετανισόμεναι στυγνὰν ἄλοχον, Κάστορι λώβαν τῷ τ Εὐρώτᾳ δυσκλείαν, ἃ σφάζει μὲν τὸν πεντήκοντ ἀροτῆρα τέκνων Πρίαμον, ἐμέ τε μελέαν Ἑκάβαν ἐς τάνδ ἐξώκειλ ἄταν.? ὤμοι, θάκους οἱούς θάσσω, σκηναῖς ἐφέδρους Ἀγαμεμνονίαις. δούλα δ ἄγομαι γραῦς ἐξ οἴκων πενθήρη κρᾶτ ἐκπορθηθεῖς οἰκτρῶς. ἀλλ ὦ τῶν χαλκεγχέων Τρώων ἄλοχοι μέλεαι, καὶ κοῦραι <κοῦραι> δύσνυμφοι, τύφεται Ἴλιον, αἰάζωμεν. μάτηρ δ ὡσεί τις πτανοῖς ὄρνισιν, ὅπως ἐξάρξω γὼ κλαγγάν, μολπάν, οὐ τὰν αὐτὰν οἱάν ποτὲ δὴ σκήπτρῳ Πριάμου διερειδομένα ποδὸς ἀρχεχόρου πληγαῖς Φρυγίους εὐκόμποις ἐξῆρχον θεούς.?