헬라어 문장 검색 - ΑριστοπήΤηεσμοπ́03́2́1́

(아리스토파네스, Thesmophoriazusae, Lyric-Scene, strophe 2 1:)

τὸ μὲν ὦ γυναῖκεσ ὀξυθυμεῖσθαι σφόδρα Εὐριπίδῃ, τοιαῦτ’ ἀκουούσασ κακά, οὐ θαυμάσιόν ἐστ’, οὐδ’ ἐπιζεῖν τὴν χολήν. καὐτὴ γὰρ ἔγωγ’, οὕτωσ ὀναίμην τῶν τέκνων, μισῶ τὸν ἄνδρ’ ἐκεῖνον, εἰ μὴ μαίνομαι. ὅμωσ δ’ ἐν ἀλλήλαισι χρὴ δοῦναι λόγον· αὐταὶ γάρ ἐσμεν, κοὐδεμί’ ἔκφοροσ λόγου. τί ταῦτ’ ἔχουσαι ’κεῖνον αἰτιώμεθα βαρέωσ τε φέρομεν, εἰ δύ’ ἡμῶν ἢ τρία κακὰ ξυνειδὼσ εἶπε δρώσασ μυρία; ἐγὼ γὰρ αὐτὴ πρῶτον, ἵνα μἄλλην λέγω, ξύνοιδ’ ἐμαυτῇ πολλὰ <δείν’· > ἐκεῖνο δ’ οὖν δεινότατον, ὅτε νύμφη μὲν ἦν τρεῖσ ἡμέρασ, ὁ δ’ ἀνὴρ παρ’ ἐμοὶ καθηῦδεν· ἦν δέ μοι φίλοσ, ὅσπερ με διεκόρησεν οὖσαν ἑπτέτιν. οὖτοσ πόθῳ μου ’κνυεν ἐλθὼν τὴν θύραν· κᾆτ’ εὐφὺσ ἔγνων· εἶτα καταβαίνω λάθρᾳ. ὁ δ’ ἀνὴρ ἐρωτᾷ ποῖ σὺ καταβαίνεισ; ὅποι; στρόφοσ μ’ ἔχει τὴν γαστέρ ὦνερ κὠδύνη· ἐσ τὸν κοπρῶν’ οὖν ἔρχομαι. βάδιζέ νυν· κᾆθ’ ὁ μὲν ἔτριβε κεδρίδασ ἄννηθον σφάκον· ἐγὼ δὲ καταχέασα τοῦ στροφέωσ ὕδωρ ἐξῆλθον ὡσ τὸν μοιχόν· εἶτ’ ἠρειδόμην παρὰ τὸν Ἀγυιᾶ κύβδ’ ἐχομένη τῆσ δάφνησ. ταῦτ’ οὐδεπώποτ’ εἶφ’, ὁρᾶτ’, Εὐριπίδησ· οὐδ’ ὡσ ὑπὸ τῶν δούλων τε κὠρεωκόμων σποδούμεθ’, ἢν μὴ ’χωμεν ἕτερον, οὐ λέγει· οὐδ’ ὡσ ὅταν μάλισθ’ ὑπό του ληκώμεθα τὴν νύχθ’, ἑώθεν σκόροδα διαμασώμεθα, ἵν’ ὀσφρόμενοσ ἁνὴρ ἀπὸ τείχουσ εἰσιὼν μηδὲν κακὸν δρᾶν ὑποτοπῆται. ταῦθ’, ὁρᾷσ, οὐπώποτ’ εἶπεν. εἰ δὲ Φαίδραν λοιδορεῖ, ἡμῖν τί τοῦτ’ ἔστ’; οὐδ’ ἐκεῖν’ εἴρηκέ πω, ὡσ ἡ γυνὴ δεικνῦσα τἀνδρὶ τοὔγκυκλον ὑπ’ αὐγὰσ οἱο͂́ν ἐστιν, ἐγκεκαλυμμένον τὸν μοιχὸν ἐξέπεμψεν, οὐκ εἴρηκέ πω. ἑτέραν δ’ ἐγᾦδ’ ἣ ’φασκεν ὠδίνειν γυνὴ δέχ’ ἡμέρασ, ἐώσ ἐπρίατο παιδίον· ὁ δ’ ἀνὴρ περιέτρεχ’ ὠκυτόκι’ ὠνούμενοσ· τὸ δ’ εἰσέφερε γραῦσ ἐν χύτρᾳ τὸ παιδίον, ἵνα μὴ βό η, κηρίῳ βεβυσμένον· εἶθ’ ὡσ ἔνευσεν ἡ φέρουσ’, εὐθὺσ βοᾷ, ἄπελθ’ ἄπελθ’, ἤδη γὰρ ὦνέρ μοι δοκῶ τέξειν. τὸ γὰρ ἦτρον τῆσ χύτρασ ἐλάκτισεν· χὠ μὲν γεγηθὼσ ἔτρεχεν, ἡ δ’ ἐξέσπασεν ἐκ τοῦ στόματοσ τοῦ παιδίου, τὸ δ’ ἀνέκραγεν. εἶθ’ ἡ μιαρὰ γραῦσ, ἣ ’φερεν τὸ παιδίον, θεῖ μειδιῶσα πρὸσ τὸν ἄνδρα καὶ λέγει, λέων λέων σοι γέγονεν, αὔτ’ ἔκμαγμα σόν, τά τ’ ἄλλ’ ἁπαξάπαντα καὶ τὸ πόσθιον τῷ σῷ προσόμοιον, στρεβλὸν ὥσπερ κύτταρον. ταῦτ’ οὐ ποιοῦμεν τὰ κακά; νὴ τὴν Ἄρτεμιν ἡμεῖσ γε. κᾆτ’ Εὐριπίδῃ θυμούμεθα, οὐδὲν παθοῦσαι μεῖζον ἢ δεδράκαμεν;

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Aristophanes, Thesmophoriazusae, Lyric-Scene, strophe 2 1:

(아리스토파네스, Thesmophoriazusae, Lyric-Scene, strophe 2 1:)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION