Aristophanes, Plutus, Agon, pnigos

(아리스토파네스, Plutus, Agon, pnigos)

ἀλλὰ φθείρου καὶ μὴ γρύξῃσ ἔτι μηδ’ ὁτιοῦν. οὐ γὰρ πείσεισ, οὐδ’ ἢν πείσῃσ. ὦ πόλισ Ἄργουσ, κλύεθ’ οἱᾶ λέγει. Παύσωνα κάλει τὸν ξύσσιτον. τί πάθω τλήμων; ἔρρ’ ἐσ κόρακασ θᾶττον ἀφ’ ἡμῶν. εἶμι δὲ ποῖ γῆσ; ἐσ τὸν κύφων’· ἀλλ’ οὐ μέλλειν χρῆν σ’, ἀλλ’ ἀνύειν. ἦ μὴν ὑμεῖσ γ’ ἔτι μ’ ἐνταυθοῖ μεταπέμψεσθον. τότε νοστήσεισ· νῦν δὲ φθείρου. κρεῖττον γάρ μοι πλουτεῖν ἐστίν, σὲ δ’ ἐᾶν κλάειν μακρὰ τὴν κεφαλήν. νὴ Δί’ ἐγὼ γοῦν ἐθέλω πλουτῶν εὐωχεῖσθαι μετὰ τῶν παίδων τῆσ τε γυναικόσ, καὶ λουσάμενοσ λιπαρὸσ χωρῶν ἐκ βαλανείου τῶν χειροτεχνῶν καὶ τῆσ Πενίασ καταπαρδεῖν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION