Aristophanes, Lysistrata, Agon, antipnigos

ἀλλ’ ὅστισ ἔτι στῦσαι δυνατὸσ ‐ σὺ δὲ δὴ τί μαθὼν οὐκ ἀποθνῄσκεισ; χωρίον ἐστί· σορὸν ὠνήσει· μελιτοῦτταν ἐγὼ καὶ δὴ μάξω. λαβὲ ταυτὶ καὶ στεφάνωσαι. καὶ ταυτασὶ δέξαι παρ’ ἐμοῦ. καὶ τουτονγὶ λαβὲ τὸν στέφανον. τοῦ δεῖ; τί ποθεῖσ; χώρει ’σ τὴν ναῦν· ὁ Χάρων σε καλεῖ, σὺ δὲ κωλύεισ ἀνάγεσθαι.