Aristotle, Nicomachean Ethics, Book 7 136:

ὅτι δ’ οὐ συμβαίνει διὰ ταῦτα μὴ εἶναι ἀγαθὸν μηδὲ τὸ ἄριστον, ἐκ τῶνδε δῆλον. πρῶτον μέν, ἐπεὶ τὸ ἀγαθὸν διχῶσ τὸ μὲν γὰρ ἁπλῶσ τὸ δὲ τινί, καὶ αἱ φύσεισ καὶ αἱ ἕξεισ ἀκολουθήσουσιν, ὥστε καὶ αἱ κινήσεισ καὶ αἱ γενέσεισ, καὶ αἱ φαῦλαι δοκοῦσαι εἶναι αἳ μὲν ἁπλῶσ φαῦλαι τινὶ δ’ οὒ ἀλλ’ αἱρεταὶ τῷδε, ἔνιαι δ’ οὐδὲ τῷδε ἀλλὰ ποτὲ καὶ ὀλίγον χρόνον αἱρεταί, <ἁπλῶσ> δ’ οὔ·