Aristotle, Nicomachean Ethics, Book 6 102:

(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 6 102:)

σκεπτέον δὴ πάλιν καὶ περὶ ἀρετῆσ· καὶ γὰρ ἡ ἀρετὴ παραπλησίωσ ἔχει ὡσ ἡ φρόνησισ πρὸσ τὴν δεινότητα ‐ οὐ ταὐτὸ μέν, ὅμοιον δέ ‐ οὕτω καὶ ἡ φυσικὴ ἀρετὴ πρὸσ τὴν κυρίαν. πᾶσι γὰρ δοκεῖ ἕκαστα τῶν ἠθῶν ὑπάρχειν φύσει πωσ·