Aristotle, Nicomachean Ethics, Book 6 98:

(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 6 98:)

διὸ καὶ τοὺσ φρονίμουσ δεινοὺσ καὶ πανούργουσ φαμὲν εἶναι. ἔστι δ’ ἡ φρόνησισ οὐχ ἡ δύναμισ, ἀλλ’ οὐκ ἄνευ τῆσ δυνάμεωσ ταύτησ. ἡ δ’ ἕξισ τῷ ὄμματι τούτῳ γίνεται τῆσ ψυχῆσ οὐκ ἄνευ ἀρετῆσ, ὡσ εἴρηταί τε καὶ ἔστι δῆλον·